Hokej na trawie

Jest to gra sportowa a celem tej gry jest wbicie piłki do bramki przeciwnika (wysokość bramki 2 metry i 16 centymetrów, szerokość 3 metry i 66 centymetrów). Należy wiedzieć, że w grze uczestniczą dwie 11-osobowe drużyny, które składają się z (5 napastników, 3 pomocników, 2 obrońców, bramkarz). Mecz trwa dwie 35-minutowe rundy z 10 minutową przerwą i jest rozgrywany na boisku o wymiarach 91, 4 na 55 metrów, na którym są zaznaczone 2 półkoliste pola bramkowe i jedynie z tych pól można oddać strzał na bramkę. Biała piłka o wadze 156-163 gramów i obwodzie 22, 4-23, 5 centymetrów jest odbijana za pomocą laski hokejowej o długości 91 centymetrów, której średnica nie może przekraczać 50 minimetrów.

Warto wiedzieć, że grę rozpoczyna się zagrywką wykonywaną przez 2 zawodników, po jednym z każdej drużyny. W czasie gry zawodnik może łapać piłkę, jednak musi ona natychmiast powrócić do gry. Cofając się do odległej historii warto wiedzieć, że gry podobne do hokeja na trawie znano w Chinach już od 4650 p. n.e. W antycznym Egipcie, Grecji i Rzymie istniały gry, do których używano lasek hokejowych. Także w Szkocji i Irlandii istnieją prymitywne odmiany tej gry („shinty” i „hurley”). W 1886 roku w Wielkiej Brytanii stworzono podstawy nowoczesnego hokeja na trawie i powstał w Londynie pierwszy związek hokejowy. W 1908 roku hokej na trawie został włączony do programu igrzysk olimpijskich, potem wycofano go, a przywrócono w 1920 roku.

Natomiast rozgrywki kobiece są dyscypliną olimpijską od 1980 roku. W 1924 roku powstała w Paryżu Międzynarodowa Federacja Hokeja na Trawie (w 1927 roku Międzynarodowa Kobieca Federacja na Trawie). Pierwsze mistrzostwa Europy w hokeju na trawie rozegrano w 1970 roku, a świata w 1971 roku. W Polsce pierwsze sekcje hokeja na trawie działały od 1907 roku we Lwowie, następnie od 1921 roku w Poznaniu i Gnieźnie. Polski Związek Hokeja na Trawie powstał w 1926 roku. W Wielkiej Brytanii i w Europie kontynentalnej coraz większą popularnością cieszy się halowa odmiana hokeja na trawie.